Verslag van een heel bijzondere ontmoeting.
Tekst & foto: Co van Zuijlen – Cabauw
Bij een bezoek op mijn vrijwilligeradres, had ik wel ‘n heel bijzondere ontmoeting. Na eerst enkele Kievitsnesten te hebben gemarkeerd was het tijd voor een rustmoment, om te genieten van het mooie weer en van alles wat er om je heen gebeurt. Over de weteringbrug loopt een betonpad vanwaar ik een mooi grasperceel kon overzien.
Vanaf mijn krukje kon ik genieten van buitelende Kieviten, jodelende Tureluurs, pietende Scholeksters en etende Gruttopaartjes, wat ’n genot.
Al snel werd mijn aandacht getrokken naar een heel alert Gruttovrouwtje.
Waarom bleef ze zó stil staan en aandachtig kijken?
Al heel snel werd dit raadsel opgelost, want recht voor me, aan de overzijde van de wetering kwam een Hermelijn aangelopen met zowaar een (zwarte) prooi in haar bek. 2 meter lopen … dan rechtop staan … om zich heen kijken en weer een paar meter lopen. Recht voor me bleef ze parmantig staan met de prooi in haar bek. Wát een mooi moment, wat ik zeker wilde vastleggen.
Maar bij de eerste beweging, om mijn fototoestel te pakken, liet ze haar prooi los en rende over de dam naar een ander perceel. … JAMMER ….
Met het toestel in mijn handen wachtte ik af, want ze zou zéker terug komen om haar prooi op te halen. Na 10 minuten zag ik haar weer en zwom ze op enige afstand de scheidingssloot over en kwam ze in haar karakteristieke houding van lopen ….. staan en kijken ….. weer in mijn richting. Maar zodra ze mij in het oog kreeg, verdween ze weer en kwam niet meer terug.
Nieuwsgierig was ik wel naar haar prooi, die lag nog steeds op de plaats waar ze hem had laten vallen: een jonge Muskusrat die het had “verloren“ van deze sluwe Hermelijn.
Door mijn komst was de Gruttovrouw verdwenen.
Nu begreep ik waarom zij zo alert was ……… de Hermelijn.
Zou ze misschien al ’n nest hebben, die ze wilde beschermen??
Na een korte wandeling stond ik plots voor een gruttonest, met 1 ei.
Achteraf bleek dit het éérste gruttonest in onze vereniging en ….. provincie te zijn. Het geeft je toch een extra kick aan het begin van het nieuwe seizoen.
Na terugkomst , had de Hermelijn haar prooi toch opgeëist … en terecht.
MÁÁR …… achteraf bedenk ik me , NIET meer naar het nest lopen voor controle, om geursporen te vermijden. Met zo’n prachtige Hermelijn in de buurt zou deze gruttovrouw op haar nest verrast kunnen worden als een volgende prooi!
Iedereen heel veel succes met het beschermen.
De hermelijnfoto is van een eerdere ontmoeting.
